如下所示代碼為在方法内部定義一個内部類:
package inner; public class FunOuter { int out_x = 100; public void test(){ class Inner{ String inner_x = "x"; void display(){ System.out.println(out_x); } } Inner inner = new Inner(); inner.display(); } public void showStr(String str) { // public String str1 = "test Inner";// 不可定義, 隻允許final修飾 // static String str4 = "static Str";// 不可定義, 隻允許final修飾 String str2 = "test Inner"; final String str3 = "final Str"; class InnerTwo{ public void testPrint(){ System.out.println(out_x); // 可直接通路外部類的變量 // System.out.println(str); // 不可通路本方法内部的非final變量 // System.out.println(str4); // 不可通路本方法内部的非final變量 System.out.println(str2); System.out.println(str3); // 隻可通路本方法的final型變量成員 } } InnerTwo innerTwo = new InnerTwo(); innerTwo.testPrint(); } public void use() { // Inner innerObj = new Inner();//此時Inner己不可見了 // System.out.println(Inner.x);//此時Inner己不可見了 } public static void main(String[] args){ FunOuter outer = new FunOuter(); outer.test(); } } |
從上面的例程我們可以看出定義在方法内部的内部類的可見性更小, 它隻在方法内部可見, 在外部類(及外部類的其它方法中)中都不可見了.同時,方法内的内部類隻能通路所在方法的final型成員.同時另一個需引起注意的是方法内部定義成員, 隻允許final修飾或不加修飾符, 其它像static等均不可用.